Schizofrenia-choroba czy przekleństwo, fakty i mity, urojenia i omamy-demony zła, wizje i natręctwa

Dzisiaj  był drugi dzień pieczenia ciasteczek świątecznych. Na pierwszy rzut oka wszystko wyglądało ok. Niestety, pod tym, z pozoru niewinnym a wręcz illidycznym obrazem zwykłego życia krył się wszechobecny lęk. Przygnębienie i smutek które mnie ogarną, storpedowało moją chęć do chłonięcia przyjemności z tego zwykłego obcowania z czymś czego nie mogę mieć na  co dzień. Czy tak ma wyglądać również mój zwykły dzień? Czy zawsze smutek, lęk i przygnębienie będzie mi odbierać chęć i możliwość do cieszenia się z tych rzeczy najmniejszych? Dlaczego nie potrafię sprostać oczekiwaniom względem mojej osoby? I znowu pojawiły się myśli samobójcze. Rezygnacja, to uczucie jakie mi towarzyszy przez większość czasu. Kładę się spać i wstaję z uczuciem beznadziejności. Przyszłość mnie przeraża tak bardzo, że jestem bliski obłędu. Im dłużej  się nad tym wszystkim zastanawiam tym bardziej nie potrafię zaakceptować takiego stanu rzeczy. Czy tak już będzie po grobową deskę? Czy zawsze smutek, lęk, niepokój

Kolejny dzień zmagania się z sobą. Mimo, że jest wokół mnie tylu ludzi to tak bardzo dokucza mi samotność. Niby wszystko jest w porządku, nic złego się nie dzieje, więc powinienem być zadowolony z życia, lecz niestety jest inaczej. Błądze myślami gdzieś daleko, gdzieś gdzie wszystko jest bardziej proste, gdzie nie ma lęku, strachu, niepokoju. Gdzie ludzie nie muszą się bać innych ludzi, gdzie nie jesteś ciągle obserwowany i krytykowany przez innych. Gdzieś gdzie możesz być sobą i jesteś akceptowany takim jakim jesteś, z całym swoim bagażem doświadczeń. Gdy myślę o takim miejscu, lęk i niepokój które mnie cały czas trawią słabną, ale rośnie przygnębienie i smutek. Nostalgia i melancholia, która mnie wtedy dotyka, potrafi zrobić ze mnie samobójcę stojącego nad przepaścią, którego tylko krok dzieli od pozbycia się tego napięcia, które nie pozwala mu żyć. Czy jestem już skazany na ciągły smutek i samotność. Czy jest gdzieś na ziemi miejsce w którym mój strach, niepokój i ogromne pokłady l