paradoks
Na początku bardzo proszę między innymi Anie z Tauton, Irenę G.,Anetę C. i resztę osób które wysłały korespondencję na mój prywatny adres e-mail o powtórny kontakt, ponieważ przez przypadek skasowałem sobie wszystkie e-maile i pozbawiłem się możliwości wymiany wiadomości. A teraz co u mnie? Ostatnio miałem trochę lepszy czas, niestety nie trwało to długo i złe samopoczucie spadło na mnie ze zdwojoną siłą. Znowu pojawił się lęk, strach i niepokój. Myśli zaczęły krążyć z niepokojącym tępię wokół samobójstwa. Zacząłem się zastanawiać dokąd się tak spieszę? Nie jest tajemnicą, że każdy dzień przybliża mnie do śmierci. Dlaczego więc na siłę przedłużam to powolne konanie? Dlaczego nie mam w sobie tyle siły, żeby zrobić ten ostateczny krok w stronę wybawienia się, od cierpienia, które staje się moim udziałem w tym życiu. Jak zwykle towarzyszy mi ogromny smutek, który pogłębia moją depresję. Coraz gorzej radzę sobie z emocjami, szczególnie z tymi negatywnymi. Siła, którą miałem w sobie zara