Czas nie oszczędza nikogo!!!

Coraz częściej zastanawiam się dokąd tak się spieszymy? Pędzimy przez życie, dążąc za postawionymi sobie celami nie zwracając zupełnie uwagi na to co nas otacza! Dążymy do tego żeby zdobyć jak najlepsze wykształcenie, nauczyć się języków obcych, poznać tego jedynego lub tą jedyną, założyć rodzinę, wychować zdrowe i mądre  dzieci, dorobić się ładnego mieszkania, super samochodu, pojechać co roku, a może  nawet dwa lub trzy razy do roku na super wczasy? Nikt nie pogardził by super ciuchami, najlepiej z TOP mody sezonu a nie z wyprzedaży przed jego końcem. No i oczywiście gronem super przyjaciół. I tak zaopatrzeni lecimy i pędzimy przez ten nasz ziemski padół zbierając powoli punkty za zrealizowanie cele. I można by powiedzieć, że prawie się udało gdy nagle coraz gorzej ci idzie realizowanie swoich celów! Na początku nikt nie wie dlaczego, co się dzieje! Zaczyna się wkradać do naszego życia panika i strach. Coraz gorzej zaczynamy funkcjonować w świecie zdrowych ludzi, ale jeszcze nie wiemy dlaczego. Później pierwszy pobyt w szpitalu psychiatrycznym, który jest strasznie traumatycznym przeżyciem, więc robimy wszystko, żeby się jak najszybciej z niego wyjść, jesteśmy w stanie powiedzieć i obiecać lekarzom wszystko co tylko możliwe, żeby nas wypuścili. Niestety nasze funkcjonowanie pogarsza się z każdym dniem, więc kolejny pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Potem następny i następny. Jeżeli masz "szczęście" przychodzi diagnoza. Ja musiałem wracać do szpitala chyba dziesięć, a może nawet piętnaście razy zanim postawiono mi prawidłową diagnozę. W moim przypadku to Choroba Afektywna Jednobiegunowa typ Depresyjny oraz na dokładkę żeby nie było za dobrze Schizofrenia. I wtedy wszystko zaczyna się pomału walić, cały nasz świat zapada się za parawan stworzony przez leki, które przynajmniej na początku bierzemy w ilościach niemal hurtowych! Jesteśmy przez nie zmuszeni do redukcji naszych planów i celów. I tak tracimy nasze marzenia, pragnienia, przyjaciół. Wszystko leci na łeb na szyję i jeżeli w tym momencie nie przewartościujemy naszego życia to już po nas! Tylko nieliczni są w stanie zatrzymać się i powiedzieć  "Pozwólmy sobie cieszyć się tym co nas cieszy" bo prawdą jest to, że czas nie oszczędza nikogo !!!