Pytanie: Rozczarowanie!

Czym w ogóle jest rozczarowanie? Czy jest nim uczucie zawodu, frustracji. a może zderzenie się z rzeczywistością, która nie odzwierciedla naszych pragnień i oczekiwań? Czy towarzyszy mu uczucie zawodu i psychicznego załamania? Napewno może tak być, bo przecież każde rozminięcie się z naszym wyobrażeniem o czymkolwiek jak najbardziej legitymuje nas do odczuwania, żalu, cierpienia, czasami wręcz rozpaczy i załamania. Toważyszyć mu mogą również melancholia, rogoryczenie i chandra. Czasami możemy odczuwać wręcz psychiczne cierpienie. Jakieś mądre głowy napisały, że jest to emocja, której doświadczamy kiedy nasza wiedza o czymś  bardzo ważnym dla nas, lub nie jednokrotnie dla naszych bliskich, mówiąc bardzo oględnie mija się z prawdą. Wiara i nadzieja jaką pokładamy w naszej przyszłości nie jest nieomylna, a niejednokrotnie konfrontacja z nią bywa bardzo bolesna. Często więc się pytasz: "Jak mogę zmienić swoje oczekiwania, lub spojrzeć na sytuację z innej perspektywy"? Niby proste, a jednak nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę, że aby zadać takie pytanie, i co najważniejsze uzyskać na nie jakąś wiarygodną odpowiedź, musimy mieć bardzo dobry wgląd w siebie. Zastanówmy się czy aby nie lepsze by było posłużyc się jakimś antomimem, i skupić się na emocjach, które o niesie z sobą, takich jak szczęście, spełnienie, satysfakcja, optymizm. Często zastanawiamy się jak przeżyć rozczarowanie? Cóż przychodzi mi do głowy to, że musimy umieć je nazwać i spróbować skonfrontować się z nim. Jeżeli dopuścimy je do głosu, można liczyć, że w końcu odpuści. Myślę również, że napewno nie powinniśmy go traktować jako cios czy porażkę! Nie zamartwiać się, i spróbować nie doprowadzać do sytuacji gdzie przeżywanie rozczarowania doprowadzi do frustracji, żalu, i załamania!.