Czy jest sens?

-
Co robię? Siedzę sam w samochodzie. Siedzę, myślę i karmię swój umysł, każdym lękiem jaki tylko pozwala wyprodukować mi głowa. Zastanawiam się dlaczego to robię, dlaczego tak bardzo się boię, dlaczego nie potrafię odnaleźć w niczym spokoju, choćby w jednej rzeczy, która pomoże mi się uporać z wszechobecnym uczuciem zagrożenia. Moje życie, to precyzyjnie rzecz biorąc, długie pasmo nie słabnącego niepokoju, lęku i strachu. Mój dziewiczy rejs, w otchłań samotności i nieprzebrane pasmo niepewności - czy dożyję jutra? Czy mój strach przed śmiercią pomoże mi przetrwać kolejny dzień i kolejną noc? Czy wizja piekła, i przekonanie, że jest to nieograniczona czasowo samotność, która naprawdę, NIGDY SIĘ NIE SKOŃCZY!!!!!!!!!!!!! pomoże mi pokonać  chęć popełnienia samobójstwa? 

Co robić, gdy z jednej strony nie chce się żyć bo człowiek męczy się żyjąc swoim życiem, z drugiej jednak, strach przed nieuchronnością poniesienia kary i koniecznością spędzenia wieczności w tej zimnej, ciemnej i samotnej odchłani, pomaga ci skutecznie chronić cię przed popełnieniem samobójstwa. Przynajmniej na razie. Nie wiem jak długo taki stan rzeczy jeszcze potrwa? Nie wiem jak długo jeszcze cierpienie którego doświadczam będzie "wgrywać" z wizją mojego piekła. 

Przeszłość, to słowo klucz, słowo, które pieczołowicie i z wielką determinacją chroni popełnionych tam czynów! Słowo, które odbija się czkawką przy każdej próbie wymazania jej zawartości. Był okres, kiedy myślałem, że mogę bezkarnie i bez żadnych konsekwencji manipulować, racjonalizować, zagłuszać odtłumaczać, a wreszcie najzwyklej w świecie zapominać. Zacierać jej historię. Po prostu udawać, że nic się nie wydażyło, że nic się nie stało. Jednak teraz wiem, że tak się nie da. Wiem, że jeżeli ma się choćby cień sumienia, to jego wyrzuty zrobią z nas beznadziejną, bezkształtną, a zarazem bezwartościową i nie posiadającą żadnych zasad, karykaturę człowieka. 

Czy jest więc sens okłamywć się? Stać w miejscu, tupać nogami i głośno krzyczeć: Nie jestem temu winien!!! Roztaczać wizję pozbawioną przyszłości, obawiając się i zarazem  mając nadzieję, że przeszłość nie będzie mnie skarżyć? 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ