Tak, Tak, Spróbujmy!!!

-

Jak bym wyglądał i co bym widział, gdybym mógł dzisiaj obserwować siebie gdzieś z za węgła? Czy była by widoczna moja bezsilność, mój smutek i zwątpienie? Czy byłbym w stanie przenieść w eter mój bezgłośny krzyk rozpaczy? Mój zawodzący głos, wołający o pomoc? Czy obraz, który bym zobaczył, złamał by mi serce? Myślę, że tak, tak, tak! Spróbujmy jakiego był cię widział???

Zamykam oczy i... Widzę Cię! Siedzisz sam na ławce, na pewno jesteś sam, bo któż by chciał z tobą siedzieć, a ludzie mijają cię z obrzydzeniem i odrazą! Tak, nie mają ochoty na jakikolwiek kontakt z tobą. Spoglądają na ciebie, wzrokiem pełnym pogardy i niechęci. Masz wilgotne oczy, znak, że płaczesz! Zastanawiam się dlaczego? Czy powodem może być samotność? Czy może raczej razy, otrzymywane od ważnych dla ciebie osób? Te niewerbalne, i te werbalne, zadawane w zaciszu twojego życia, po cichu, z nienacka, ale zawsze raniące do żywego! Siedzisz zgarbiony, z głową wciśniętą pomiędzy ramiona. Boisz się!!! O tak, bardzo się boisz!!! Boisz się tych wszystkich ludzi. Boisz się tego co mogą ci zrobić, i choć zabrzmi to dość niedorzecznie boisz się również tego, czego nie mogą ci zrobić!  Czujesz się od nich gorszy, dużo gorszy! Myślę, że przydała by się czapka niewidka, ponieważ wyglądasz na człowieka, który chciałby uciec, uciec gdzieś daleko, byle dalej od siebie!!! Twoje ubranie jest zniszczone, znoszone, brudne, ale myślę, że bardziej zniszczona i brudna jest twoja dusza. Przez długi czas życie, dokładnie i systematycznie odciskało w niej swoje piętno, strasznie brudne piętno. Patrzę teraz na twoją twarz, bije z niej bezsilność i rezygnacja, a ostatnie oznaki melancholii ustąpiły miejsca zwątpieniu. Ręce masz zniszczone, ale nie tak bardzo jakby można było się spodziewać wygląda na to, że życie "z łopaty" cię oszczędzało. Lecz nie ma niczego za darmo, oszczędziło ci łopaty, ale dokopało z drugiej strony, sprawiło, że na ławce siedzisz sam!!!

Jednego nie jestem pewien, tego czy ty na pewno chcesz odejść z tego świata??? Pewne jest tylko to, że wyglądasz na człowieka, który zmaga się z myślami samobójczymi i podstawowym pytaniem o  charakterze egzystencjalnym: "Czy chcę ŻYĆ"?


Skomentuj i (lub) dołącz do obserwatorów, jeżeli czujesz podobnie!!!!!! Daj mi znać, że nie jestem sam!!!!!!



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ