samotność, krew i psychotropy

-
Dlaczego psychotropy potęgują samotność? Dlaczego wytyczają niebezpieczną i szybką drogę do samookaleczania się a później nawet do samobójstwa? Czemu konieczność samookaleczania staje się z czasem przymusem a przewlekła chęć popełnienia samobójstwa, koniecznością? A czy permanentny smutek może być śmiertelny? Pewnie! Dni, a czasami nawet tygodnie, przeżyte w nostalgicznym i melancholijnym nastroju, samotności wewnętrznej i lęku, niewątpliwie mogą się zakończyć próbą samobójczą - przynajmniej u mnie tak jest.  
Jestem w takim stanie, że mimo wszystkich niepokojących, złych i niebezpiecznych powikłań, do których mogą mnie doprowadzić psychotropy, nie wyobrażam sobie życia bez nich. To one sprawiają, że co rano znajduję w sobie siłę żeby wstać. To one pozwalają mi wyjść z domu. To dzięki nim mój strach, lęk i niepokój, daje się zmniejszyć do jako takiego poziomu, w każdym bądź razie nie wieszam się na pierwszym napotkanym drzewie, ani nie zjadam pięćdziesięciu opakowań leków. To one sprawiają, że moje samookaleczenia, kończą się na poziomie zadania sobie bólu czy też ukarania siebie, a nie kończą się na OIOM-ie, czy też w kostnicy. 

A co Ty, po drugiej stronie lustra??? Czy myślisz podobnie??? Co Tobie dają psychotropy??? A może coś Ci zabierają???

W każdym bądź razie, prawda jest taka, że gdyby nie one, nawet te okryte złą sławą, na pewno nie byłoby mnie tutaj z wami.

Komentarze

  1. Anonimowy5 września 2020 00:15

    Jakby pan całe życie brał jakiś hormon to mogłoby być tak , że pański organizm przestałby go naturalnie produkować. Byłby przez jakiś czas niezdolny do tego.
    Bierze pan lekarstwa które coś dały ale one utrzymują pewien efekt.
    Na zmiany poprawiające komfort w środku ,to chyba musi pan uczestniczyć w jakiejś terapii.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ