kolejna rzecz!!!

-

Dręczy mnie ogromny niepokój,  Jestem w nim jakby odrętwiały lub inaczej, wręcz sparaliżowany. Wszystkie kończyny i głowę toczyło mrowienie. Uczucie niespecjalnie przykre, ale wystarczająco denerwujące, żeby zepsuć komfort życia.  Tak, straszne się boję, że czasami ledwo co udaje mi się powstrzymać oddanie moczu. Czuję się tak jak gdyby ktoś zacisnął na moim pęcherzu pętlę i zaciskał z taką siłą, że ciężko wytrzymać. Przemierzając drogę, (a była to długa droga) przez dawne wpisy, załamałem się!!! Jak mogłem tle razy napisać, że się boję, że mam lęki,  że drąży mnie niepokój lub dokucza samotność. 

Dopiero później  zrozumiałem dlaczego działo się to wszystko, dlaczego dołączyły się, jeszcze inne doznania psychotyczne, które nie tylko zmniejszały komfort życia, ale wręcz czyniły je niebezpiecznym i mu zagrażały!!?? Doznania jakich zwiększenie zacząłem odczuwać to omamy wzrokowe i głosy. Gdybym był zmuszony ocenić, jak się dzisiaj czuję, to musiałbym się przyznać, że nie jest dobrze. Pustka, toczy mnie straszna pustka! Doświadczam jej co rano.

Tak, znowu się zaczęło, pomyślałem! Znowu będę zmuszony do przeżywania`  jeszcze raz tych ciężkich dni, i jeszcze gorszego uczucia zagrożenia! Czy lęk, strach i niepokój, którego będę doświadczał, musi być jak chodzenie po polu minowym? Czy znowu samotność będzie mnie popychała na skraj góry, klifu, bloku a może nawet parapetu czy zwyczajnego balkonu?!?

Nie wiem co mogło być powodem. Nie wiem.. Czyżby pomogło temu kombinowanie z lekami? A może raczej samowolne zmniejszanie ich ilości, ich dawek?  Nie wiem! Ale chciałem zmniejszyć trochę ich ilość bo biorę naprawdę sporo!

Naprawdę, to jest tyle rzeczy które chciałbym  opisać, lub po prostu zwyczajnie opowiedzieć, że wszystko mi się miesza, i zazwyczaj, kiedy siadam do laptopa żeby wyrzucić z siebie trochę przeszłości, to nie wiem co napisać! Strasznie mnie to denerwuje ponieważ jest to kolejna rzecz, której nie umiem zrobić DOBRZE!!! 

Kolejna,.......................


Komentarze

  1. Anonimowy19 września 2020 18:59

    Życie to ewolucja.
    Problem może nigdy nie zniknąć. Może pan wewnętrznie być gotowy na te doznania , wiedząc że one są fałszywe tylko przepływają przez umysł chcąc go uwikłać w niepotrzebna gonitwa myśli.

    Medytacja uczy jak radzić sobie z takimi gonitwami i jak ich unikać.

    Choroba nie zrezygnuje ale pan może być lepiej przygotowany , żeby znosić jej objawy.
    Może pan się dostosować , tak żeby te objawy były gdzieś tam na obrzeżach rejestrów i skupić się wyłącznie na tym jak pan chce przeżywać życie.
    Nic samo nie przyjdzie , tylko ciężka praca nad sobą , myślami , zachowaniami , schematami.
    Oczywiście leki są niezbędne ale można też korzystać z medytacji z analizować jak przebiegają reakcje na fałszywe sygnały i korygować te reakcje .

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ