:O :P

-
Już na samym początku muszę się do czegoś przyznać, przed wami ale i przed sobą A może przede wszystkim.przed sobą. Wielkim, ale to naprawdę wielkim katalizatorem moich stanów psychotycznych i depresyjnych, melancholijnych i nostalgicznych jest moja żona. Tylko ona, jednym słowem a nawet jednym spojrzeniem, czy gestem, potrafi rozłożyć mnie na łopatki. Potrafi sprawić, że momentalnie odechciewa mi się żyć, Odechciewa mi się walczyć o nasz związek, a mam świadomość, że w momencie kiedy mi przestanie zależeć. to on się rozpadnie. 

Zawsze, i za każdym razem kiedy coś robię, zostaje przez nią oceniony, nigdy doceniony. Cokolwiek bym nie zrobił zawsze zostaję "zweryfikowany" negatywnie. Zostaję skrytykowany, wyśmiany, opieprzony, a ona strzeli "focha", przekręci oczami stwierdzi, że wszystko musi zrobić sama i jest tym już zmęczona. Kiedyś stwierdziła, że jestem pierdolonym egoistą, że nie ważne co zrobiłem, ważne jest to, co mogłem jeszcze oprócz tego zrobić, lub że oprócz tego co zrobiłem nie zrobiłem tego, tego i tego.....

I teraz, myślę, nie ma się co dziwić, że kiedy zostałem sam w domu, choćby na chwilę ponieważ żona wyszła na spacer z psem, od razu w mojej głowie pojawiają się myśli samobójcze, oraz ogromna ochota samookaleczenia się. Jeżeli chodzi o popełnienie samobójstwa to leków mam tyle, że mógłbym popełnić samobójstwo razem z całym blokiem. Tak więc nie wiem na co jeszcze czekam
Kolejny dzień cierpienia z takiego powodu, że żyję,  myślę, że odczuwam! Boli mnie sam dotyk myśli...

 Dołącz do OBSERWATORÓW i bądź ....

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ