Ochota na życie

-
Mogłem się tego spodziewać. W końcu, przez  moją nie uwagę moja żona przeczytała mojego bloga!!! Jest mi z tego powodu bardzo smutno, i czuję złość. Ale w tej chwili nie to jest najważniejsze. Mój niepokój i strach budzą bardzo złe myśli. Mianowicie nie mogę się pozbyć bardzo nasilonych i natarczywych myśli samobójczych. W związku z tym postanowiłem podsumować swoje życie bo nie wiadomo co może się wydarzyć, i pogodzić się nie tyle z tym co osiągnąłem lecz z tym co sprawiło, że jestem tam, gdzie tak bardzo nie chciałem być. Zacznijmy więc:
Córka: praktycznie brak kontaktu
Żona: jeszcze jest ze mną, ale już na pewno mnie nie kocha!!!
Wykształcenie: zawodowe!!!
Praca: nie zrobiłem  żadnej kariery, i już na pewno nie zrobię
Zdrowie: aż strach pisać ale cóż: 
próby samobójcze 4 czy 5 nie jestem pewien
detoxy 4
Ośrodki leczenia uzależnień 3
szpitale psychiatryczne chyba ze 30 razy, a może jeszcze więcej.
Nie sprawdziłem się  jako ojciec, mąż, mężczyzna, kochanek. Pracownik, uczeń, przyjaciel
Jestem niewykształconym, nic nieznaczącym i niekochanym wrakiem człowieka, który nie potrafi zapewnić swoim najbliższym szeroko pojętego bezpieczeństwa, również finansowego oraz ciepła. Straciłem najbardziej kochane przeze mnie osoby czyli córkę i żonę. Jak to wszystko do mnie dojdzie, to na prawdę przestaję mieć ochotę na życie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ