Powrót

-
Na początku Bardzo dziękuję Ani z Tauton, Kasi i Irence za ciepłe słowa i za zrozumienie. Dzięki Wam zobaczyłem, że nie jestem sam, że są osoby, którym nie jest obojętne moje samopoczucie. Ani i Kasi podaję w komentarzu mój adres email. Piszcie do mnie bo wtedy jest jakby trochę lżej. 
A u mnie kiepsko. Wróciłem do leków ponieważ to co zaczęło się ze mną dziać, przeraziło mnie do tego stopnia, że masakra. Oprócz doznań związanych z zespołem dekontynuacji zaczęło mnie straszyć. Czułem się tak jakbym walczył z czymś obcym. Tak bardzo się bałem!!! Chciało mi się krzyczeć, wyć i płakać. Z trudem mobilizowałem żeby wyjść z domu, umyć się, zjeść. Miałem wrażenie że jestem obserwowany, że mnie obgadują. Cały czas czułem zapach moczu, spermy i kału. Tak bardzo bałem się piekła. 
Teraz jest trochę lepiej, ale w dalszym ciągu nie opuścił mnie lęk, strach i niepokój. Jestem załamany moim stanem. W dalszym ciągu jestem bliski obłędu. Jestem przygnębiony i smutny. I tak nie widzę dla siebie przyszłości. Ale cóż. Gdybym się tylko tak bardzo nie bał to......

Komentarze

  1. Neeo91111 grudnia 2017 18:33

    mirdrago@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy13 grudnia 2017 14:14

    Od niedawna śledzę Twoj blog. Nie jest to próżna ciekawość, wypływa to z chęci zrozumienia świata chorych aby pomoc we wzajemnej komunikacji.
    Tak po ludzku jest mi przykro że cierpisz i mam nadzieję że oswoisz chorobę. Jeśli tylko wyrazisz chęć, chętnie z Tobą pokoresponduję. Nie jestem chora, nie jestem lekarzem, ale mam w rodzinie osoby cierpiące psychicznie. Nie jestes sam, nie czuj się wyobcowany. I spróbuj oswoić ten strach, tak żebyś wiedział że wynika on z choroby.

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy13 grudnia 2017 15:34

    I Cieszę się że wróciłeś. I masz się lepiej. Oby tak dalej.

    OdpowiedzUsuń
  4. Unknown16 grudnia 2017 18:32

    Witaj 😘 nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo ucieszyłam się po przeczytaniu Twojego posta, mało tego wzruszyłam się w pozytywnym tego słowa znaczeniu . Zauważ ile radości potrafi dać Twoja obecność . Cieszę się , ze istniejesz i wciąż wspieram Cię całym moim sercem ❤️. Dziękuje za Twojego e maila , niebawem napisze . Ściskam cieplutko. Ania z Taunton .

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ