Schizofrenia-Rezygnacja!

-
Nie wiem co się dzieje?A może wiem????? Pałam niewyobrażalnie silną złością. Jestem zły na siebie, na to że nie mogę żyć jak normalni ludzie. Męczę się  z sobą !!!! Jestem skazany na ciągłą walkę z chorobą i z tym jaki spustoszenia wywołała w moim organiźmie. Nie potrafię już żyć w zgodzie z sobą, przerażają mnie najprostsze  sprawy do załatwienia. Nie jestem w stanie zapamiętać i wykonać najprostszych zadań, przez to denerwuję moją żonę i sprawiam, że jej reakcja wywołuje u mnie lęk, smutek, poczucie winy, strach przed odrzuceniem, myśli rezygnacyjne pojawiają się również myśli samobójcze. Jestem obecnie w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie. Nie mogę w pełni skupić się na terapii, ponieważ cały czas myślę jak zadowolić moją żonę, co zrobić żebym był akceptowany prze nią razem z moją chorobą. Żebym nie musiał żyć na ciągłym orjęcie, żebym nie musiał cały czas uważać na to co mówię, myślę i co robię.
Jestem skazany przez moją chorobę na wyobcowanie, ciągły stres, na ocenianie mnie, krytykowanie i brak zrozumienia co do tego jak strasznie źle żyć z takim rozpoznaniem SCHIZOFRENIA.Wtedy cały świat załamuje się, nie chce się żyć!!!!!!!! Pojawia się ogromny wstyd i rezygnacja Cały organizm woła "pomocy" ale nie jest w stanie przyjąć tej pomocy. Żyję z takim rozpoznaniem już kilka  lat a w dalszym ciągu nie mogę się z tym pogodzić. 
Nie odłacznym stanem jaki mnie ciągle  dopada jest  DEPRESJA. Żyję z nią co dzień przez ostatnie 20 lat. Przychodzi i odchodzi, Powoduje straszne reakcje, między innymi: Myśli samobójcze, przeświadczenie że jest się śledzonym, obserwowanym, że ludzie knują za moimi plecami, obgadują, itp. Towarzyszy mi wtedy: smutek, wstyd, myśli o charakterze imperatywnym, ostre myśli sambójcze, 
Czy ktoś miał lub w dalszym ciagu ma podobnie?????

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

o mnie teraz

-
Witam wszystkich i od razu przepraszam za tego posta, ale mam prośbę i poproszę  was o radę :( Ale od początku. Minąło już kilka dni jak nasiliły się u mnie ataki paniki. Było to strasze uczucie, ale próbowałem zwalić to na złą pogodę, może trchę przemęczeniem, poza tym taka jest moja choroba, która daje mi okresowo takie zaburzenia nastroju. O ile ataki takiej paniki można nazwać zaburzenami nastroju. Ale miejsze o nazewnictwo. Idąc jednak dalej, mój niepokój wzrósł, a ataki paniki zmieniły się, w narastający i ciągnący się całymi dniami lęk i niepokój. Było to na tyle uciążliwe, że zwiększyłem sobie dawki niektórych leków, ale niestety to nie pomogło. I tak mijały dni, w nieustającym lęku i uczuciu niepokoju. Niestety, jakby tego było mało, zacząłem słyszeć głosy w mojej głowie, zaczęłem się obawiać, że  inni potrafią czytać moje myśli i wiedzą o czym myślę. Uczucie bycia obserwowanym dopełniły tą czarę strachu i goryczy, kilkoma kroplami trucizny, w postaci myśli ksobnych i samob...
CZYTAJ WIĘCEJ

Wstyd

-
Jest mi wstyd, gorączkowo szukam miejsca gdzie mogłbym się schować, miejsca gdzie będę mógł umrzeć. I wyrzekam się siebie! Nie widzę nic i nic nie słyszę, a za to jestem przekonany, że może się zdażyć wszystko, a ja, nie mam nad tym kontroli. I proszę, nie pytajcie mnie dlaczego, ponieważ jeszcze tego nie wyśniłem. Wiem, że palce maczają w tym duchy, duchy przeszłości, i czuję się winny, bo to strach  i wstyd przed prawdą, sprawiają, że jest mi źle, niedobrze, że chce mmi się żygać, na samą myśl o sobie. Porażony tym wstydem, jestem trzymany za gardło przez przeszłość, która bombarduje mnie wspomnieniami którym nie ma końca! I czekam, ciągle czekam na jakiś sygnał żebym mógł uwerzyć, że istnieje! A zamiast tego, nagle, odkryłem, że nie ma tam już nic! Czasami tylko jest mi siebie żal, gdy jak przez sen, widzę piekło, które mnie czeka. Widzę też strasznie dużo bólu, a ból ten nie jest słodki, lecz cierpki! Przeszłość miesza mi się z przyszłością, i tylko teraźniejszość modeluje moją gło
CZYTAJ WIĘCEJ

czy ja się użalam???

-
Puk Puk, chciałbym się czymś z wami podzielić, ponieważ mam pomału tego dosyć! Bo czuję się średnio, a prawdę mówiąc jak ostatni kaleka i nieudacznik, ponieważ, jak by tego było mało, że muszę chodzić do psychiatry i brać psychotropy z powodu Schizofreni urojeniowej, zabużeń psychotycznych, zabużeń lękowych oraz depresji to do tego dołączył Kardiolog, który kontroluje moje wysokie ciśnienie oraz puls, a kontroluje to między innymi za pomocą beta-blokerów. No i do kompletu mamy jeszcze Neurologa, który do moich leków dołączył leki przeciwpadaczkowe. Nie wiem jak ja to wszystko znoszę! Jakim cudem jeszcze funkcjonuję i mogę sklecić w miarę logicznie kilka słów. Nie żebym sie użalał nad sobą, ale proszę powedzcie mi jak ma się zachowywać i jak ma o sobie myśleć ktoś kto bierze tyle leków?! Anafranil, Clozapina, Abilify, Chlorprotixen, Pregabalina, Alprox, Promazyna, Lamotrygina i Concor Cor. Za chwilę będę ja Zombi, bo to nie może skończyć inaczej. Ale powiem wam co tak naprawdę jest w ty
CZYTAJ WIĘCEJ